Ο Μάνταλος όλο και πιο πολύτιμος!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η Εθνική ομάδα θα έπρεπε να είναι πάντα αξιοποιήσιμη για τους ποδοσφαιριστές. Δεν γίνεται πάντα, γίνεται όμως αρκετά συχνά και με διάφορους τρόπους. Πέρα, δηλαδή, από την ανάγκη για ομάδικές νίκες και επιτυχίες, υπάρχει και η ατομική εξέλιξη μέσω της Εθνικής. Κυρίως χρηματιστηριακά...

Το πιο δύσκολο, όμως, σε μια εποχή που οι σύλλογοι πανευρωπαϊκά στενεύουν τα επριθώρια που αφήνουν στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, είναι για έναν διεθνή να εξελίσσεται ατομικά και σε αγωνιστικό επίπεδο παίζοντας στην Εθνική του. Υπάρχουν παραδείγματα από το παρελθόν, πρόσφατο και παλαιότερο, υπάρχουν παραδείγματα ελληνικά, για τη δική μας Εθνική, πλέον έχουμε ακόμη έναν. Τον Πέτρο Μάνταλο!

Ο διεθνής μέσος της ΑΕΚ βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, το γνωρίζαμε, τον βλέπαμε να πρωταγωνιστεί σε αυτή την εξαιρετική εκκίνηση με την ομάδα του στη φετινή σεζόν. Το να εξελίσσει και να ωριμάζει το παιχνίδι του τόσο πολύ αγωνιζόμενος στο σύλλογό του, για έναν παίκτη της δικής του αξίας, φιλόδοξο και με σωστή επαγγελματική συνείδηση, αν την έχει που φαίνεται ότι την έχει, είναι φυσιολογικό. Ο Μάνταλος παιχνίδι με παιχνίδι βελτιώνεται. Μπορεί σε κάποιο να είναι καλός, σε κάποιο καλύτερος, σε κάποιο χειρότερος, αλλά ο Μάνταλος είναι φανερό ότι με μαθηματική ακρίβεια προοδεύει αγωνιστικά.

Πλέον, είναι ξεκάθαρο από την παρουσία του στα τελευταία δύο παιχνίδια της Εθνικής και στη Βοσνία αν θέλετε, αν και τότε η εμφάνισή του επισκιάστηκε από τη χαμένη του ευκαιρία, ότι ο διεθνής ποδοσφαιριστής εκμεταλλεύεται και την παρουσία του σε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ώστε μαζί με τη δική της πορεία ανόδου, να κάνει το ίδιο κι εκείνος. Για να το πούμε καλύτερα, την αξιοποιεί, την χρησιμοποιεί.

Δεν είναι εύκολο, καθόλου εύκολο. Το συνηθισμένο και το χρήσιμο αν θέλετε είναι στην Εθνική να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Οχι να τον βελτιώνεις μέσω αυτής. Οσοι το έχουν κάνει στο παρελθόν, έχουν βάλει τη σφραγίδα τους. Ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης είναι πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ο Ζαγοράκης ή ο Καψής παλαιότερα. Ο Σαλπιγγίδης και ο Σαμαράς αργότερα. Ο Καρνέζης και ο Μήτρογλου τώρα. Δεν είναι ότι αυτοί έδιναν στην Εθνική παραπάνω από τους υπόλοιπους. Εδιναν και δίνουν, όμως, μέσω της Εθνικής παραπάνω πράγματα στον εαυτό τους. Αυτό είναι πολύτιμο για την καριέρα του.

Το ίδιο, λοιπόν, κάνει τώρα και ο Μάνταλος. Είναι πολύ ενδεικτικό σε αυτό, το γεγονός ότι έχει βελτιώσει πάρα πολύ το παιχνίδι του στα πλάγια. Το έχει φροντίσει, το έχει δουλέψει με λίγα λόγια, γνωρίζοντας ότι κυρίως με την Εθνική χρειάζεται να το υποστηρίξει. Χρησιμοποιείται και με την ΑΕΚ σε αυτές τις θεσεις, ίσως πλέον πιο "εύκολα", λόγω της παρουσίας του με την Εθνική.

Αλλά σε κάθε περίπτωση όλο αυτό δείχνει πόσο πολύ προσπαθεί ο Μάνταλος να ωριμάσει το παιχνίδι του συνολικά. Προσφέροντας οφέλη στην ομάδα του, όποια και αν είναι, η ΑΕΚ ή η Εθνική, αλλά και στον εαυτό του. Κόντρα στην Κύπρο ο διεθνής άσος έπαιξε δεξιά. Κόντρα στο Γιβραλτάρ αριστερά. Και στα δύο ματς είχε πια πολύ καλύτερο πρόσωπο σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια σε αυτές τις θέσεις. Και πιθανότατα, αυτό τουλάχιστον λέει η ποδοσφαιρική λογική, ο Μάνταλος θα εξελίξει κι άλλο το παιχνίδι του σε αυτές τις θέσεις.

Η ΑΕΚ, βέβαια, διότι πλέον σε εκείνη έχει επιστρέψει ο Μάνταλος ΄μέχρι να ξαναβρεθεί στην Εθνική, είναι φανερό ότι έχει πολλά να κερδίσει στη συνέχεια από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή της. Ηδη συμβαίνει ο Μάνταλος, στο φετινό του ξεκίνημα και με την υποστήριξη πλέον κι άλλων ποιοτικών παικτών, να είναι πολύ καλύτερος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο γίνεται ολοένα και πιο "γεμάτη" και βέβαια πιο καθοριστική. Αυτό είναι αποτέλεσμα που δεν έχει να κάνει μόνο με την ποδοσφαιρική του ικανότητα, η οποία είναι δεδομένη. Εχει σε πολύ να κάνει με το γεγονός ότι αφενός δουλεύει, αγωνιστικά και πνευματικά και αυτό φαίνεται και αφετέρου σέβεται την ποδοσφαιρική διαδρομή του.